ETF’s zijn Exchange-traded funds, fondsen die je op de beurs kan verhandelen zoals een aandeel. Deze fondsen halen geld van verschillende investeerders bijeen in een “mand” waarmee ze investeren in aandelen, obligaties, en andere financiële effecten. Doordat ze heel breed beleggen kunnen ze in theorie vaak veel meer stabiliteit bieden aan de investeerder dan wanneer deze zelf bijvoorbeeld een portfolio van aandelen probeert uit te bouwen.

Deze ETF’s worden beheerd door een centraal beheer, waardoor je als investeerder dus niet meer zelf hoeft te gaan selecteren welke specifieke effecten je wenst te houden. Dat is het voordeel, maar dat is natuurlijk ook meteen het nadeel. Doordat je zelf niet kiest welke effecten in de portefeuille zitten; kan je zelf niet écht het verschil maken. Voor 95% van de particuliere beleggers is dit echter een positief gegeven: spelen op de beurs vraagt een ijzeren discipline die veel particuliere investeerders niet hebben – je mag erop rekenen dat een fondsbeheerder dat veel meer heeft. Het verschil met een ETF/Tracker en een echt beleggingsfonds is dat een ETF meestal zo dicht mogelijk een bestaande index probeert te volgen; maar een belegginsfonds probeert deze index te verslaan (wat soms lukt, en soms ook niet!).

Ik zal later op de blog zeker nog terugkeren op ETF’s, wat ze boeiend maakt en waarom ze een goede basis vormen voor een effectenportefeuille – maar for now hou ik het bij dit prachtige geanimeerde filmpje van Ameritrade. Het legt piekfijn uit wat een ETF is en doet en wat de grote voordelen voor de particuliere investeerder zijn.